“Kijk Dien, vanavond is die spannende detective Endeavour op de Duitse televisie.” Bewoonster Diny knikt enthousiast en zet een cirkel rond het programma in haar televisiegids, terwijl woonzorgassistent Marjan Noevers (59) nog even verder meekijkt. Als je haar zo bezig ziet, zou je denken dat ze al jaren op Malderburch werkt. Maar niets is minder waar. Pas een half jaar. Na ruim dertig jaar in de bloemen en planten.
Alles met een lach is mijn motto.
Marjan: “Ik heb ruim 33 jaar bij Intratuin gewerkt hier in Malden. Een fantastische tijd, maar lichamelijk wel zwaar. Ik had al weleens geïnformeerd naar de mogelijkheden voor een baan bij Malderburch maar kon indertijd maar een paar uur komen werken. En toen kwam mijn moeder hier wonen. Tijdens een overleg vroeg ik of er nu wellicht meer uren beschikbaar waren. Dat was zo. Binnen een week moest ik beslissen. En nu werk ik hier, waarbij het me opvalt hoe vanzelfsprekend alles voor me is. Van de interactie met de mensen tot het billenpoetsen. Mijn dochters zeiden het laatst nog: ‘Dit ben jij gewoon. Je wilt altijd iedereen helpen.’”
“Waar ik het voor doe? Dat is toch die lach op het gezicht van bewoners. Dan zet ik de Toppers op, pak hun handen, maak zo goed en zo kwaad als het gaat een dansje en schik dat we dan hebben! En soms pak ik gewoon even een hand vast en ga naast iemand zitten. Want het is voor veel mensen niet niks om uit hun vertrouwde omgeving te zijn gehaald. Zeker als je dementie hebt. ‘Ze hebben me hier gewoon achtergelaten’, zei laatst iemand. Dat is natuurlijk niet zo, maar dat gevoel is er wel.”
“Wat ik hoop, is dat ik een beetje positiviteit kan blijven brengen. Mijn motto is alles met een lach, ook al ken ik zelf ook de nodige tegenslagen. Zo kreeg ik borstkanker in 2008. Wat me bijzonder genoeg juist positiever, milder en opener heeft gemaakt. Vroeger kon ik echt wel ‘knaaien’.”
“Omdat mijn moeder hier ook woont, hebben we wel afspraken gemaakt. Natuurlijk breng ik haar af en toe een kusje onder werktijd, maar ze weet óók dat ik gewoon aan het werk ben. Wat het niet minder uniek maakt dat we vaak samen op Malderburch zijn. Ze heeft het ook heel erg naar haar zin. Ze doet aan álle activiteiten mee.”
Het verhaal van mevrouw Ciska Roelofs, de moeder van Marjan, leest u hier.
Lees alle verhalen